Post Corona Post

Diederik, 

Weet je nog in 2020, toen links en rechts elkaar dagelijks de huid volscholden?
Je voelde het aan je kleine teen, de situatie was aan het ontsporen. Het linkse en rechtse kamp gingen op de vuist via sociale media. Eerst ietwat ‘beleefd’ maar later vooral ongenuanceerd. Nepaccounts en een paar enkelingen maakten het te gortig. Je voelde de spanningen groeien en beide kampen, overtuigd van hun gelijk, overtraden alle spelregels om de andere in diskrediet te brengen. Er was geen ruimte voor discussie, enkel voor verwijten en beschuldigingen. En daarbij werden alle middelen ingezet. Fake news als motor voor beide kampen.

Trump was er in geslaagd om alle politieke stabiliteit op wereldvlak te doen wankelen. En ook in ons land zat politiek alles op slot. De meeste politici in die tijd leken wereldvreemde mensen, overtuigd van hun belangrijke rol maar geen voeling met wat leefde bij de bevolking. En een visie verder dan een legislatuur al helemaal niet. Europa bleek jammer genoeg ook niet de bruggenbouwer die we toen zo hard nodig hadden. 

“Een kapitein delegeert en weet de waarde van zijn bemanning in te schatten. Wat ben je met een man in het kraaiennest als je zijn advies negeert en recht op de ijsberg afvaart…” noteerde je toen in een Google Doc. Je pieker-documentje noemde je het. Een lange lijst vol bedenkingen en oplossingen voor de wereld. Zo jammer dat dit lijstje verloren ging na de oorlog…

En toen gebeurde wat weinigen hadden voorzien. In 2020 werd Trump herverkozen en in zijn kielzog brak de derde Covid-19 golf wereldwijd ongenadig los. En dat was nog maar een voorbode voor wat jou en je dierbaren te wachten stond. Eerst was er die super hete lente van 2021, waar het in april en mei, vijf weken moordend heet werd. Temperaturen boven de 30 graden en waterschaarste tot gevolg. Net toen iedereen beetje bekomen was, kregen we in augustus een heuse muggen- en mierenplaag. Ongezien maar het zou de komende jaren steeds vaker voorvallen.

Clarid-3X
In 2022 gebeurde het, burgeroorlogen teisterden de US en ook in Korea gingen de poppen aan het dansen. Wat eerst een ver van ons bed show leek escaleerde begin 2026 jaar tot een nieuwe wereldoorlog. Overal ter wereld werden gewapende conflicten uitgevochten, vaak om territorium uit te breiden en zich een gebied toe te eigenen waar energie of andere grondstoffen konden worden ontgonnen.
Na de oorlogen in de VS en Korea in 2022 en de kort maar krachtige wereldoorlog in 2026, werd je in 2028 een nieuwe pandemie voorgeschoteld. Na de 17 corona waves dacht je het ergste gehad te hebben. Maar niets was minder waar. Het nieuw Clarid-3X virus was eigenlijk minder gevaarlijk dan Covid-19 en al zijn varianten. En door de jaren heen waren social distancing, handhygiëne en mondmaskers niet meer weg te denken uit je dagelijks leven.

Maar die Clarid-3X profiteerde van de vele internationale conflicten die tot de wereldoorlog IV van 2030 zouden leiden. De vorige Covid waves en oorlogen hadden zwaar toegeslagen bij het zorgpersoneel. Er werden steeds meer middelen voor hen uitgetrokken maar het ontbrak gewoon aan gekwalificeerd personeel.

WO IV
De wereldoorlog van 2030 zorgde voor het hoogtepunt van de pandemie. De wereldbevolking werd teruggebracht tot net geen miljard. Maar de wereld bleef draaien. Rijk of arm, links of rechts verdween. Het was simpel, je had het overleefd of je had het niet overleeft. Daarnaast was alles zo goed als alles vernield. De ravage trof niet enkel de steden, niets of niemand ontsnapte. Tijd om te rouwen was er niet. De oorlog duurde 4 jaar. Het is nog steeds onduidelijk wat het meest slachtoffers veroorzaakte, de oorlog of het Clarid-3X virus.

In 2035 werd je wakker in een nieuwe wereld. Alles kon bij wijze van spreken worden overgedaan. Zo waren bijvoorbeeld alle financiële instellingen overkop gegaan, wie veel geld had, was het allemaal kwijt. Mensen met veel huizen hadden geen geld om al die kapot gebombardeerde huizen te laten repareren. Er waren plots meer huizen dan mensen en het overaanbod deed de prijzen in elkaar zakken.
En zo koop je in 2040 nog steeds een huis zonder een lening die je leven hypothekeert.

2040
Alles is gewoon anders geworden. De wereldoorlog zorgde voor een bom aan praktische uitwerkingen van technologieen die we daarvoor tegenhielden omwille van privacy redenen of andere ethische bezwaren.

Iedereen is het gewoon nu om getraceerd te worden. Ons lichaam en leven is in constante verbinding met een digitale tweelingbroer die voorspelt wanneer en hoe je ziek zal worden. Of wanneer je preventief naar de tandarts, oogarts of begrafenisondernemer moet.

Het klinkt vreemd maar sociale media zijn zo goed als verdwenen. Doordat de servercapaciteit wereldwijd werd gehalveerd, werden spelers als Facebook, Alphabet en Apple verplicht om datacenters af te staan. Deze worden nu in functie van medische, administratieve, logistieke en artificieel intelligente toepassingen gebruikt. Zo ging ook je Google Doc pieker-lijstje verloren.

Ook Multinationals zoals Shell, Bayer, BP, ExxonMobil, Sinopec, …kregen een tik van jewelste. Directieleden kwamen meteen na de oorlog voor een internationale rechtbank en sleurden wereldwijd evenveel politici mee de dieperik in. Om van de maffia nog maar te zwijgen. Over en out. Bezittingen werden in beslag genomen. Digitale straffen waren streng maar rechtvaardig.

Een nieuwe overheid was geboren. Er werd lange tijd gezocht naar een nieuw woord om de relatie met hoe het vroeger was, extra te benadrukken. Vandaag 6 juli 2040 is het zover. Guardians of the earth zal voortaan wereldwijd bewaken of de mens in harmonie met de andere aardbewoners leeft. In de nieuwe verklaring van de rechten van alle levende wezens, plantaardig en dierlijk is werkelijk iedereen beschermt tegen de mens en zijn onstuitbare honger om deze planeet ten koste van alles en iedereen naar de vaantjes te helpen. Dat deze verklaring een breed draagvlak heeft bij de ondertussen slechts 350 miljoen overgebleven mensen, hoeft niet te verbazen. Er is terug hoop. Al staat er een zoveelste verschroeiende hitte-golfl voor de deur en zijn er meldingen van een nieuw dodelijk virus. Dankzij technologie zal een uitbreiding snel onder controle zijn. Vandaag toch. Op dit moment zijn er 5300 potentiële virussen in de smeltende permafrost laag in kaart gebracht. Het blijft een race tegen de klok om te overleven, en de ironie is zolang de mens deze strijd voert, er geen tijd is voor rijkdom verwerven, …

Het virus en Trump hebben de wereld gered. Het kan verkeren.

Technologische evangelisten en futuristen spreken nu al continu over het “Post-Corona” tijdperk of het “Nieuwe normaal”. Maar wat moeten we ons daarbij voorstellen? Vanuit Foresight by Digipolis daagden mijn collega’s en ik ons netwerk uit om die toekomst te verbeelden aan de hand van een brief. Mijn brief hierboven is eentje richting 2040, naar mezelf. We bundelden alle brieven in dit handig overzicht. #staysafe –> Meer lezen over dit initiatief.

Wegens groot succes verlengd tot eind juni! #postcoronapost
Dit en veeeeeeeel meer in onze kersverse Foresight Friday! 👉https://t.co/f1b0XGgZ0X #ForesightFriday

— Foresight by Digipolis (@ForesightGent) May 29, 2020

Advertentie

De ontmaskering

Met deze tweet kwam er dan toch een einde aan dit Secret Santa avontuur.

Op kousenvoeten had ze me zelf gevonden, alvorens ik mezelf kon ontmaskeren.

Soit het was plezant! Ik heb er van genoten. #sesa13

Het cadeau viel blijkbaar ook goed in de smaak, kon moeilijk anders. Het stond in haar “Secret Santa” pinterest lijstje. Maar zo heb ik het graag. Als je ziet dat er op tweede Kerst meteen massa’s cadeaus opnieuw online te koop worden aangeboden, kies je beter iets passend!

Als Tess volgend jaar dit leuk initiatief opnieuw in goede banen leidt, doe ik zeker weer mee!

tracking en chocolade perikelen – #sesa13

Drie dagen geleden was het zover!

Na een weekendje in het postkantoor is daar het pakje van mijn Secret Santa.
Op het werk toegekomen, toch vlug eens piepen. Best wel veel was mijn eerste indruk.
Snel alles weer in de verpakking want ik stond er die dag alleen voor en de eerst klant stond al te wachten. Mijn nieuwsgierigheid werd na een weekendje wachten nogmaals op de proef gesteld!Het pakje ging weer in het schuif in afwachting van mijn middagpauze.
Al moet ik eerlijkheidshalve toegeven dat het stukje chocolade de voormiddag niet overleefde.

Ondertussen bleef ook de trackingstatus van het door mij bestelde pakje onveranderd. De 21ste online besteld en betaald maar op die manier komt mijn cadeautje nooit op tijd bij mijn Secret Santa.

Gelukkig hou ik haar via twitter op de hoogte 🙂

Ondertussen is het tijd om mijn pakje eindelijk eens rustig open te doen.
Twee leuke geeky gommen krijgen zeker een plaatsje op mijn bureau.

En die mega coole zipper bookmark is echt wel vree wijs!

Benieuw tussen welk boek hij eerst gaat belanden.

Dankjewel Secret Santa voor dit leuke cadeau!

Beter sla dan noot!

“Beter laat dan nooit!” luidt een bekend spreekwoord.

Laat het duidelijk zijn dat dit niet voor alles van toepassing is.

Vorige week hoorde ik een kennis vertellen dat haar plannen voor ‘de nieuwe website’ weer van onder het stof werden gehaald. Tijdsgebrek was de oorzaak dat die plannen daar beland waren. Maar één ding bleef me bij. Dat alle ideetjes groot en klein, die ze in de afgelopen maanden had neergepend, van geen enkel nut meer blijken te zijn. Waardeloos. Achtergehaald. Voorbijgesneld door het heden.

Zo is het ook gesteld met de talrijke drafts die ik gedurende afgelopen maanden vluchtig opsloeg om later eens om te vormen tot een echte volwaardige blogpost.

En eigenlijk moet ik die kennis van me bijtreden. Ik ben te laat!
Er waren nochtans een paar goeie ideeën bij, zeer goede zelfs. Maar zoals eerder vermeld: Waardeloos. Achtergehaald. Voorbijgesneld door het heden.

Sommige dingen doe je beter nooit dan laat.

Secret Santa 2013

Na de geslaagde editie van vorig jaar was ik er als de kippen bij om opnieuw mee te doen met dit superleuke warme initiatief:

Vandaag vond ik een briefje om een postpakket af te halen in de brievenbus. Ik ben het nog niet helemaal zeker, normaal gezien laat ik mijn pakjes op het werk bezorgen, maar ik vermoed dat mijn Secret Santa ruim op tijd mijn pakje heeft bezorgd. Maandag meteen na het werk naar de post dus!

Spannend! Ik heb geen idee wie het is. Ik ben ook heel erg benieuwd naar de inhoud van het pakje.
Mijn Secret Santa van afgelopen jaar vond mij een ‘moeilijke’ om voor te kopen. Mijn pinterest stond toen nog in de stellingen maar dat is verleden tijd. Ik heb een board ‘Products I love’, niet dat ik bewust mogelijke cadeautjes heb zitten pinnen. Integendeel.

Wordt vervolgd…

Ondertussen ben ik stiekem mijn uitverkorene aan het volgen. Ze heeft een blog, twitter, instagram, pinterest, …
Vorig jaar heb ik een twitter account aangemaakt om het nog wat spannender te maken. Om mijn anonimiteit te waarborgen, heb ik wat tweets verwijderd. En dan haar beginnen te volgen.

Ik slaag er voorlopig maar niet in om ideetjes binnen budget te bedenken.
Wel binnen budget maar niet mogelijk is een Instagram fotoboekje. Dit kan enkel voor je eigen account. Jammer.
Ze heeft een ‘Secret Santa’ board op haar pinterest. Ik denk dat ik daar iets uit ga kiezen. Als dit haar manier is om bij te houden wat ze voor haar Secret Santa wil kopen dan ben ik natuurlijk de pineut.

Omdat sokken als cadeau terug helemaal hip zijn, besluit ik daarvoor te gaan. Maar ik weet haar maat niet!?
Dan maar op zoek naar iemand die me daarbij verder kan helpen. Op facebook hebben we één gemeenschappelijke vriend aan wie ik het misschien zou kunnen vragen… Onbegonnen werk.

Ik besluit het haar zelf te vragen 🙂

Ik hoop dat ze het leuk gaat vinden en dat ze het spannend vindt. Ik heb zonet besteld, pakje gaat rechtstreeks naar haar. Wat wel beetje jammer is omdat ik dan niets persoonlijk kan toevoegen. Ik krijg een e-mail wanneer het bezorgd is en ondertussen maak ik haar nog wat nieuwsgieriger via twitter.

Wordt ook vervolgd …

Time capsule in exile

De trein is altijd een beetje reizen, ook voor verloren voorwerpen op de vlucht.

Op 18 november kwam Veerle van Het Vlaams Instituut voor Archivering , VIAA voor de vrienden een kabeltje vragen. Ze had op de trein een hard disk gevonden. Maar had niet het passende kabeltje om het ding te connecteren aan haar laptop.

Het begin van een warm kort verhaal met happy ending 🙂

Voor de geeks onder jullie, de schijf één externe hard disk 500 GB van het merk Western Digital was voorzien van een Apple sticker. Hoogverraad dus 🙂

De schijf vol met tientallen Time Capsule backups bevatte dus eigenlijk het volledige digitale leven van de eigenaar.

Veerle de eerlijke vindster, had vergader-verplichtingen en dus ging ik Hercules Poirot gewijs op zoek naar aanknopingspunten van de eigenaar.

Al snel werd bleek het om een lieftallige Duitse schone te gaan. Haar e-mail vond ik na lang zoeken terug in een CV in één van de backupfolders.

Om een lang verhaal kort te maken. Het meisje vergat haar schijf op de trein in Duitsland. Op één of andere manier werd die dagen later gevonden door Veerle op het traject Brussel – Gent. We namen contact op met haar en stuurden de schijf huiswaarts per post.

En vandaag een maand later mochten Veerle en ik dit lekkers in ontvangst nemen.
We kregen het er beiden warm van vanbinnen.

Dat klinkt als 3D in de oren.

3D printen fascineert me enorm.
Dit jaar reikte iMinds zijn eerste SUPERMINDS award uit, een 3D ontwerp uitgevoerd door Twikit.

Naast trofeeën zoals die Superminds award kun je op de website van Twikit ook allerhande andere gepersonaliseerde items aankopen. Ideaal voor onder de kerstboom.

Het nieuwste wapenfeit komt echter van de Amerikaanse Cornell University: een werkende luidspreker. Straf toch!?

En dit lijkt nog maar het begin van de oneindige mogelijkheden van 3D printing.
Is dit de toekomst voor winkels zoals Ikea, McDonald’s, Mediamarkt en …
Waarbij de winkels enkel nog toonzalen zijn en waar je bestelling wordt geprint?

3D printers gaan de wereld ZO HARD veranderen ! Fabrieken worden designbureau’s, winkels fabrikanten. En wijzelf de dienst na verkoop!

Maar dit zal nog heel wat voeten in de aarde hebben. Als IT’er weet ik maar al te goed dat de meeste voorkomende IT problemen printproblemen zijn gevolgd door het PEBKAC virus.

Spannende tijden.

Hackers van allerlei pluimage, verenig u en hack in vrede.

Een beetje reclame, doorspoelen mag, maar verder lezen wordt sterk aangeraden.

Supertof initiatief, voor de derde keer in Europa. Met dit jaar ook een bus uit de Lage Landen. Op deze StartupBus mogen enthousiaste hackers uit onze contreien niet ontbreken! Eindbestemming is het Pioneers Festival te Wenen.
Met een snelheid van max 80 km\u , optimale 3G dekking 🙂 , rest jullie 72 uur om samen op roadtrip met een groep vreemden een startup te bedenken, te bouwen en te lanceren.

Dus hackers van allerlei pluimage verenig u en schrijf je nu in.

Meer info:
Inmiddels al aan haar derde editie kan met recht en reden gezegd worden dat de StartupBus in Europa vaste voet aan grond heeft gekregen. Dit jaar vertrekken er op zondag 27 oktober zelfs zes bussen uit verschillende hotspots in Europa: London, Parijs, Valencia, Rome, Berlijn en als laatste Amsterdam. Deze laatste bus wordt onder andere georganiseerd door Hans van Gent en Steven Beeckman. Tezamen met een team van 25 hackers (coders), hipsters (designers) en hustlers (business people, marketeers en communications) vertrekken zij via een uitgebreide route waarin een flink aantal startup hotspots in Europa aan gedaan gaan worden naar het Pioneers Festival in Wenen.

De geplande route is niet de minste. Startende in Amsterdam via Antwerpen over Keulen, Berlijn en Praag naar München om uiteindelijk in Wenen te eindigen, alwaar waar de grote finale plaats zal vinden. Teams aan boord van de bus hebben 72 uur de tijd om – terwijl de bus aan 80 km/u door Europa rijdt – samen met een groep vreemden een startup te bedenken, te bouwen en te lanceren.

Uiteraard houdt startups.be jullie op de hoogte van de ontwikkelingen rondom de verschillende startups in de bus en over de ervaringen van de buspreneurs. Wil je zelf onderdeel uitmaken van deze intense roadtrip samen met zeer getalenteerde en interessante mensen dan kan ik het van harte aanbevelen om je bij deze aan te melden.

Facebook – Twitter – Website

A ClockVast Work Orange

1997 …

Een eeuwigheid geleden lijkt het ondertussen maar af en toe duikt de herinnering terug levendig op.
Ik denk dat deze ervaring mij jaren weg heeft gehouden uit elke theaterzaal klein of groot. Ik hield er een eerste-rij-syndroom aan over. Jammer genoeg geen telaatkomers-angst want daar ben ik nog altijd goed in.

De avond begon ergens op weg naar Gent. De details zijn me door de jaren heen ontglipt.
Alleszins, het plan was om met een groepje vrienden naar de voorstelling A Clock Work Orange te gaan kijken in NTG Gent, toen in het zaaltje aan de Minnemeers.

We waren laat, de vorige stops waren telkens uitgelopen en met het nodige gerstenat en hippiekruid als gezelschap moest nog één vriend worden opgepikt die aan het Fratersplein op kot zat. Het Fratersplein ligt op een boogscheut van de Minnemeers.
Ik werd gedropt aan het NTG voor de kaarten af te halen. Offline reserveren was toen nog hip.
De kaarten had ik vrij vlot in mijn bezit, en ik wachtte in het gezelschap van één of twee gauloise blue op mijn vrienden.
Ondertussen begaven steeds meer en meer mensen zich richting zaal. Plots werd ik er op gewezen dat de voorstelling om 20u begon en dat na 20u niemand meer zou worden toegelaten.
Toen werd ik een beetje zenuwachtig, en ging ik buiten aan de ingang ijsberen. Een gsm behoorde toen nog niet tot de communicatiemogelijkheden.

Een vriendelijke meneer of mevrouw, wederom die details zijn me door de spanning van het moment ontgaan en dus niet bijgebleven, maande me aan om de zaal te betreden want binnen enkele ogenblikken ging de deur onherroepelijk dicht.
Ik soupeerde de tijd op tot de laatste seconde en ging als laatste, de deur achter mij sluitend, de zaal binnen …

En toen werd duidelijk waarom te laat komen niet tot de mogelijkheden behoorde. Je stapte als toeschouwer immers gewoon meteen het podium op!
Om zo tussen de acteurs door, die al in gevechtshouding klaarstonden, je richting zitplaats te begeven.
Ik heb geen idee of die er al lang stonden en of ook de andere bezoekers die muur van acteurs en figuranten trotseerden, vooraleer zich te kunnen neerploffen in de zachte fauteuils.

Maar alleszins, totaal van slag stond ik plots, op een podium vol acteurs met recht tegenover me, de hoofdrolspeler ‘Alex’. Voor de gelegenheid in een volledig witte outfit met in zijn hand één baseballknuppel. Benen wijd gespreid toornde hij boven de anderen uit, zachtjes maar toch dreigend tergend traag klopte hij met de knuppel in zijn handpalm. Uitdagend keek hij me aan, zijn knuppel onheilspellend in de hand, een oorverdovende stilte die maar niet ophield. Tot hij plots zijn stem verhefte met de woorden: “Heeft meneer een goede reden waarom hij hier te laat verschijnt?”

Ik herinner me dat ik het verhaal zoals hierboven kort beschreven stamelde maar hij ontbrak me streng en ik kreeg een uitbrander van jewelste, nog steeds die dreigende blik, nog steeds die basebalknuppel.
Meedogenloos werd ik aangemaand om mij ten opzichte van het publiek te verontschuldigen voor mijn te laat komen. “Luider” zei Tom Landuyt, de gluiperd. “Ik denk niet dat ze jou goed verstaan hebben!”
Waarna ik rigoureus werd verzocht mezelf zo snel mogelijk van het podium te verwijderen.

Van de voorstelling herinner ik me bitter weinig tot niets eigenlijk.

Het werd het verhaal van de avond, van de nacht.

En mijn vrienden … , die waren juist een paar minuten te laat en werden de toegang tot de zaal ontzegd.

En Tom Van Landuyt daar heb ik nog een eitje mee te pellen, de oorzaak van mijn eerste-rij-syndroom.

1997 – A Clockwork Orange, Anthony Burgess

Een strandboeket voor jou

Op een mooie zomerdag aan de Belgische kust…

24/08 – Strand Middelkerke – ter hoogte van Funkarts-verhuur – zeedijk.

Ik ging samen met mijn vriendin na het werk nog een bezoekje brengen bij mijn ouders en zus met dochterlief die op vakantie zijn in het verre Middelkerke. Toch al snel een klein uurtje rijden vanuit Gent.

Het was blijkbaar een iets frissere dag geweest, de zon was er maar laat doorgekomen maar daar was om 16u niets meer van te merken. Stralend weer!

De zee is altijd een beetje dubbel, ik hou niet zo van zand in combinatie met zonnecrême 🙂
Maar eens over de drempel geniet ik volop.
Middelkerke is de badplaats waar ik als kind veel op vakantie kwam, en dit brengt dus steeds veel herinneringen uit mijn kindertijd naar boven.
Wenduine was de badplaats waar ik 4 zomers na elkaar een maand vakantiejob deed, en mijn overgrootvader was geboren en getogen in Oostende, den Opex aan de Spuikom voor de kenners.
Ik heb dus een band met La Mer Du Nord. Al moet ik eerlijk zijn dat als ik en mijn vriendin zelf eens vanuit Gent een dagje ‘zee’ plannen dat meestal is naar Breskens, Cadzand of Terneuzen. Vooral de files richting de kust zijn een doorn in het oog. En het is daar lekker rustig.

Soit, Middelkerke it is. Het is er gezellig, niet te druk en leuk vertoeven.

Het appartement is vlakbij bij de zeedijk maar zo een uitstapje naar het strand is toch meteen een hele verhuis. Handdoeken, parasol, frigobox, strandzeteltjes, surfplankje en vreemd genoeg 3 papieren bloemen. Ik had er toen nog niet bij stil gestaan, lichtjes verdoofd na 1 uur in een te warme wagen.

Mijn nichtje is een echt zeerat, de strandlakens waren nog niet gespreid en ze was al de golven aan het trotseren. Dan maar dichterbij, voorlopig enkel met de voeten in het water, een oogje in het zeil gaan houden. Later na een aperitiefje op het strand als de redders hun dagtaak erop zat, ook mee de zee ingedoken. Heerlijk zo over de golven springen.

En dan was het tijd om terug alles in te pakken en richting appartement te vertrekken, het was ondertussen al 19u.

En toen voltrok zich het vreemde fenomeen van het strandboeket.

Twee meisjes (5 en 11 jaar) en een jongen (7 jaar) vergezeld van de papa, komen vragen naar de prijs van de bloemen. Juist, die bloemen, helemaal uit het oog verloren maar drie bloemen met veel liefde en zorg gemaakt sierden ons plek op het strand. Bloemen gemaakt van crêpepapier en vastgemaakt op een stokje.

De wisselkoers bedroeg gezien het late uur 40-1. De kinderen besloten na overleg 2 bloemen te kopen en mijn nichtje was plots 80 schelpen rijker. Niet zomaar 80 schelpen, er zijn minimum vereisten waaraan de schelpen moeten voldoen maar daar heb ik gezien mijn korte verblijf de vinger niet kunnen opleggen.

Ook hier speelt vraag en aanbod een rol want overdag had mijn nichtje meer schelp voor haar waar kunnen krijgen. Ook de grootte en de vorm van de bloem speelt een rol. Op topdagen kan één bloem tot 100 schelpen opbrengen.

Vreemd maar schattig. Op twitter krijg ik al snel een paar reacties van mensen die dit nog kennen vanuit hun kindertijd. Dat kan ik me dus niet herinneren. Soms is\was er zelf sprake van een mini strandbloemenwinkeltje.

Terug in het appartement toont mijn nichtje haar buit van de laatste week. Een boeket met een strandwaarde van 1300 schelpjes.

Ergens in Middelkerke moet er een handelaar zijn in crêpepapier die hier echt geld aan verdient, dacht ik bij mezelf. Of is dit fenomeen wijd verspreid aan de Belgische kust en brengen toeristen hun voorraad mee op vakantie? Geen idee!

Alleszins, terwijl ik geniet van heerlijke scampi in een pittig tomatensausje voorzien van Turks brood uit Gent, zitten hier as i type op verschillende appartementen kinderen druk bloemen te vouwen. Grappig toch.

Als we later aanschuiven voor wat blijkt het lekkerste ijs van Middelkerke, moeten we terug met echt geld betalen. Jammer…

Je weet wat je te doen staat als je een dagje of langer Middelkerke plant en je mee wilt zijn met de lokale gebruiken! Een voorbereid kind is er twee waard 🙂

Tussendoor nog even bij de onderburen van het appartementsgebouw links om mijn kous op te halen die ik stuntelig bij het uitschudden uit mijn hand liet glippen en dan terug naar Gent na een heerlijke avond.