Na een bewogen weekend waar ik het verder niet wil over hebben, hadden we plots onverwacht toch plots zondag net na de middag geen verplichtingen meer.
Naar de koers gaan kijken met vrienden was vrijdag al in het water gevallen, net als andere plannen voor dit weekend.
Zo belandden mijn vriendin en ik samen tijdens het middageten samen in de zetel afgestemd op sporza waar de renners net aan de eerste kasseien begonnen.
Omdat ik apprecieerde dat de koers mocht blijven opstaan, besloot ik een klein beetje uitleg te geven …
Toch raar dat je doorheen de jaren zo vertrouwd geraakt met een evenement dat je de evidentie ervan als algemeen sportief erfgoed bent gaan beschouwen en je elke kritische blik erop bent kwijt geraakt.
Al gauw voelde ik me als de papa van een zevenjarige die vragen stelt over onderwerpen als waarom Jezus Christus aan het kruis werd genageld en of dat pijn deed …
Kunnen de stadsdiensten die wegen niet heraanleggen?
Kunnen ze niet gewoon omrijden?
Dus ze rijden er juist express over en hoe slechter de kasseien hoe beter?
Ja, dan moet je ook geen medelijden hebben als er eentje valt of platte band rijdt!
Terechte vragen, nooit eerder bij stil gestaan. Maar eerlijk is eerlijk, ik vind Parijs-Roubaix smullen geblazen en de aankomst op de piste is de kers op de taart.
Mijn vriendin daarentegen overleefde carrefour de l’arbre niet en stapte daar uit de koers …
- dArchief - 