Op een mooie zomerdag aan de Belgische kust…
24/08 – Strand Middelkerke – ter hoogte van Funkarts-verhuur – zeedijk.
Ik ging samen met mijn vriendin na het werk nog een bezoekje brengen bij mijn ouders en zus met dochterlief die op vakantie zijn in het verre Middelkerke. Toch al snel een klein uurtje rijden vanuit Gent.
Het was blijkbaar een iets frissere dag geweest, de zon was er maar laat doorgekomen maar daar was om 16u niets meer van te merken. Stralend weer!
De zee is altijd een beetje dubbel, ik hou niet zo van zand in combinatie met zonnecrême 🙂
Maar eens over de drempel geniet ik volop.
Middelkerke is de badplaats waar ik als kind veel op vakantie kwam, en dit brengt dus steeds veel herinneringen uit mijn kindertijd naar boven.
Wenduine was de badplaats waar ik 4 zomers na elkaar een maand vakantiejob deed, en mijn overgrootvader was geboren en getogen in Oostende, den Opex aan de Spuikom voor de kenners.
Ik heb dus een band met La Mer Du Nord. Al moet ik eerlijk zijn dat als ik en mijn vriendin zelf eens vanuit Gent een dagje ‘zee’ plannen dat meestal is naar Breskens, Cadzand of Terneuzen. Vooral de files richting de kust zijn een doorn in het oog. En het is daar lekker rustig.
Soit, Middelkerke it is. Het is er gezellig, niet te druk en leuk vertoeven.
Het appartement is vlakbij bij de zeedijk maar zo een uitstapje naar het strand is toch meteen een hele verhuis. Handdoeken, parasol, frigobox, strandzeteltjes, surfplankje en vreemd genoeg 3 papieren bloemen. Ik had er toen nog niet bij stil gestaan, lichtjes verdoofd na 1 uur in een te warme wagen.
Mijn nichtje is een echt zeerat, de strandlakens waren nog niet gespreid en ze was al de golven aan het trotseren. Dan maar dichterbij, voorlopig enkel met de voeten in het water, een oogje in het zeil gaan houden. Later na een aperitiefje op het strand als de redders hun dagtaak erop zat, ook mee de zee ingedoken. Heerlijk zo over de golven springen.
En dan was het tijd om terug alles in te pakken en richting appartement te vertrekken, het was ondertussen al 19u.
En toen voltrok zich het vreemde fenomeen van het strandboeket.
Twee meisjes (5 en 11 jaar) en een jongen (7 jaar) vergezeld van de papa, komen vragen naar de prijs van de bloemen. Juist, die bloemen, helemaal uit het oog verloren maar drie bloemen met veel liefde en zorg gemaakt sierden ons plek op het strand. Bloemen gemaakt van crêpepapier en vastgemaakt op een stokje.
De wisselkoers bedroeg gezien het late uur 40-1. De kinderen besloten na overleg 2 bloemen te kopen en mijn nichtje was plots 80 schelpen rijker. Niet zomaar 80 schelpen, er zijn minimum vereisten waaraan de schelpen moeten voldoen maar daar heb ik gezien mijn korte verblijf de vinger niet kunnen opleggen.
Ook hier speelt vraag en aanbod een rol want overdag had mijn nichtje meer schelp voor haar waar kunnen krijgen. Ook de grootte en de vorm van de bloem speelt een rol. Op topdagen kan één bloem tot 100 schelpen opbrengen.
Vreemd maar schattig. Op twitter krijg ik al snel een paar reacties van mensen die dit nog kennen vanuit hun kindertijd. Dat kan ik me dus niet herinneren. Soms is\was er zelf sprake van een mini strandbloemenwinkeltje.
Terug in het appartement toont mijn nichtje haar buit van de laatste week. Een boeket met een strandwaarde van 1300 schelpjes.
Ergens in Middelkerke moet er een handelaar zijn in crêpepapier die hier echt geld aan verdient, dacht ik bij mezelf. Of is dit fenomeen wijd verspreid aan de Belgische kust en brengen toeristen hun voorraad mee op vakantie? Geen idee!
Alleszins, terwijl ik geniet van heerlijke scampi in een pittig tomatensausje voorzien van Turks brood uit Gent, zitten hier as i type op verschillende appartementen kinderen druk bloemen te vouwen. Grappig toch.
Als we later aanschuiven voor wat blijkt het lekkerste ijs van Middelkerke, moeten we terug met echt geld betalen. Jammer…
Je weet wat je te doen staat als je een dagje of langer Middelkerke plant en je mee wilt zijn met de lokale gebruiken! Een voorbereid kind is er twee waard 🙂
Tussendoor nog even bij de onderburen van het appartementsgebouw links om mijn kous op te halen die ik stuntelig bij het uitschudden uit mijn hand liet glippen en dan terug naar Gent na een heerlijke avond.
- dArchief - 